Happy 2e "gotcha day" en 7e verjaardag, Wispa!

Vandaag twee jaar geleden stond ik op het vliegveld in België samen met een vriendin om Wispa op te halen. Ik was Wispa tegen gekomen via Facebook, ze zocht met spoed opvang in Nederland. Punk was toen vijf maanden daarvoor overleden, en Wispa fosteren leek mij een win-win situatie. Wispa zou een goede start krijgen, en ik zou kunnen ervaren of ik weer een tweede hond wilde. En wie weet, misschien zou Wispa die hond zelfs wel zijn. Oh wat was ik zenuwachtig, en wat duurde het lang tot de benches eindelijk de aankomsthal in kwamen!



En daar was ze dan. Vies, ze stonk een uur in de wind. Maar veilig. Safe and sound in Nederland. Nou ja, België.



En ik vond haar meteen leuk!



Al snel bleek, eenmaal thuis, dat er iets "raars" met Wispa aan de hand was. Ik wist niet zo goed wat dat dan was. Iets met haar ogen, met haar zicht. De stichting was van mening dat ze gewoon moest wennen, maar het zat me niet lekker. Ondertussen bleek de match tussen Cosmic en Wispa niet geweldig. Cosmic gaf haar grenzen niet duidelijk genoeg aan, met als gevolg dat Wispa over die grenzen heen ging. Ik besloot daarom om de optie van Wispa zelf adopteren weg te schuiven.

Na lang zeuren mocht Wispa dan toch naar de dierenarts voor haar ogen. Maar dat moest wel in België. Ik moest haar aan een vrijwilliger afgeven op het parkeerterrein van de Ikea. Hij zou haar mee naar België nemen voor een groepswandeling van de stichting, en dan zou ze daar naar de dierenarts gaan. Het was mij niet duidelijk of Wispa daarna nog terug zou komen in de pleeg bij mij, of ik haar ooit nog zou zien. Ik was dus ook behoorlijk emotioneel toen ik haar daar over droeg. Ik voelde me er helemaal niet fijn bij.

Ondertussen kreeg ik veel kritiek te verdragen. Dat ik niet met haar naar mijn eigen dierenarts ging (wat van de stichting niet mocht), dat ik haar zomaar overlaadde in een andere auto bij de Ikea (wat van de stichting moest). Frustrerend, want ik wilde het beste voor Wispa. Dit escaleerde dusdanig dat mensen de stichting benaderden om ze te waarschuwen dat Wispa bij mij niet goed zat. De stichting was absoluut niet te spreken over deze bemoeienissen en ik vreesde dat ik Wispa nooit meer terug zou zien.

Om dit te voorkomen ben ik samen met een vriendin weer naar België gereden. Een rit van in totaal vier uur, zodat ik erbij kon zijn als ze naar de dierenarts ging. Zodat ik niet afhankelijk was van de stichting die haar "misschien wel weer een keer terug zou brengen naar Nederland als er iemand die kant op ging". Ik wilde niet dat Wispa van hand naar hand ging. Daarvoor was ze niet naar Nederland gekomen. Tijdens het consult bij de dierenarts bleek helaas ook dat mijn gevoel rondom haar ogen klopte. Ze is grotendeels blind. Iets waarin ik tot toen nooit geloofd werd.

Dat was dan voor mij ook wel een beetje de druppel. Ik heb Wispa mee terug genomen en thuis gemaild dat ze het adoptie-contract op konden sturen. Mijn vertrouwen in de stichting was weg, ik had het gevoel dat ik er niet op kon vertrouwen dat Wispa goed terecht zou komen, dus deed ik datgene waardoor ik zeker wist wat er met haar zou gebeuren. Ik adopteerde haar zelf. Achteraf gezien is dit natuurlijk een bijster slechte reden om een hond te adopteren. Dat heb ik nu geleerd, want twee jaar later zijn Cosmic en Wispa nog steeds geen geweldige match, en voelt Wispa, hoe gek ik ook op haar ben, nog steeds niet als "mijn" hond. Ik vind haar niet minder leuk o.i.d. dan de andere twee, in tegendeel, maar waar Cosmic en Luuk als "mijn" kinderen voelen, voelt zij als een geadopteerd kind. Zeg maar. Beetje rare vergelijking misschien.

Afijn. Ondanks dat geniet ik al twee jaar van haar, en zou ik haar niet meer willen missen. Er zit een stemmetje in mijn hoofd die zegt dat Wispa's mens ergens rondloopt, het mens waar zij wél bij hoort. Misschien komen we die ooit tegen, maar dat ga ik niet forceren. Als dat gebeurt, dan gebeurt dat. Gebeurt het niet, dan gebeurt het niet, en dan zal het Wispa hier thuis ook nooit ontbreken aan liefde, aandacht en zorg. En zal ik iedere dag van haar aanwezigheid genieten!

Happy 2e "gotcha day" en 7e verjaardag, Wizzie! <3

Weer zo'n prachtig tijdsbeeld, met al jouw eigen gevoelens er in. Daar loop je niet voor weg. 

Ik wens jou en Wispa nog mooie jaren samen en wie weet, dat het over een tijd toch zodanig voelt, dat Wispa haar plek toch echt bij JOU heeft gevonden. 

" Weer zo'n prachtig tijdsbeeld, met al jouw eigen gevoelens er in. Daar loop je niet voor weg. 
Ik wens jou en Wispa nog mooie jaren samen en wie weet, dat het over een tijd toch zodanig voelt, dat Wispa haar plek toch echt bij JOU heeft gevonden.  "

Hettie & Charlii

 Ik hoop het :D Of dat het lot ons in contact brengt met "haar mens". Al moet ik zeggen dat ik dat wel héél moeilijk zou vinden.. Het is een raar gevoel om uit te leggen, als ik het terug lees denk ik wel eens, jeetje, het klinkt bijna alsof ik een hekel aan haar heb. En dat is écht niet zo. Gevoelsmatig voelt het gewoon.. "anders" dan met de andere twee. Niet eens per definitie "minder" of "slechter", trouwens. Gewoon anders, alsof dit twee jaar geleden gewoon anders is gelopen dan eigenlijk de bedoeling was, dan dat "the universe" gepland had. Ach, misschien denk ik er ook wel teveel over na. We gaan maar even een lekkere solo-wandeling maken met zijn tweetjes en wat lekkers kopen! ;)

Ik denk dat Wispa heel goed bij jouw terecht is gekomen. Volgens mij boft ze met jou als baasje.

Gefeliciteerd!!

Leuke fotoos van Wispa

Lekker buiten gespeeld vandaag zonder die andere twee ;) De dierenwinkel was helaas dicht (maandag, carnaval..)

Happy gotcha dag en mooi verwoord.

Geniet van haar en ik hoop ook dat je haar mens vind.

Terug mooie foto's.Gefeliciteerd Wispa.

Van harte gefeliciteerd Wispa !  Ieder z'n eigen karaktetje en zo heb je het zeker wel naar je zin :-)

Ook iemand met 3 kinderen heeft niet met elk kind dezelfde band.

  En ik zie ons al lopen... Allemaal hetzelfde met allemaal hetzelfde hondje ;-)

Gefeliciteerd!! Wat een bijzonder verhaal blijft dat toch 

Wispa is gewoon een heel bijzonder hondje die bij jou super goed op haar plaats is 

Nog heel veel mooie jaren samen!